காற்றைத் தவிர்த்து
தள்ளி நிற்கிறேன்
மனதில்
புயலடிக்கிறது
நீரைவிட்டு
வெளியேறினேன்
விழிகள்
மழையில் மூழ்குகிறது
சிறகுகளை கொடுத்து
தரையில் ஊர்கிறேன்
மனம்
இயலாமையில் கனக்கிறது
வார்த்தைகளை வேண்டி
மொழியற்றுப் போகிறேன்
உதடுகள்
ஈரமின்றி உலர்கிறது
இப்போது ஏதுமில்லை
யாருடைய சுமையாகவும்
யாருடைய பயமாகவும்
இல்லாமல்
நீண்டிருக்கும் இந்த இருளில்
கேள்விகளற்ற சாலையில்
கேட்பாரற்ற பதில்களோடு
நானும்
ஒளிந்திருக்கும் நிழலும்
பேரமைதியோடு
தனியே!
#பேரமைதி
No comments:
Post a Comment