மனந்திறந்து அழுத வேளையில்
உலகம் மௌனமாய் இருந்தது
வாய்விட்டுச் சிரித்த வேளையில்
பரவாயில்லையே என்றது
ஏதுமில்லை என்றபோதில்
உன்னிடம் தான் தவறென்றது
அழுவதா சிரிப்பதா
எது தவறென்று புரியாத
பொழுதில்
மௌனமே சிறந்ததென்று
வாய்முடி மௌனியானேன்
உலகம் பின்னால் வந்தது
நான் தனித்து நின்றேன்!
No comments:
Post a Comment