மகளிர் தினம்

 

நிற்காத எம் கால்கள்

பூமித் துளைத்து

வேர்விட்டுச் செல்கிறது

முளைத்த சிறகுகளும்

உதிர்ந்து வீழ்கிறது

உறவென்று அன்பென்று

பெண்மையென்று தெய்வமென்று

நிரம்பித் தளும்பும் பொய்மையில்

பெரும் யுகங்கள் சாகிறது!

இன்றொருநாள் மட்டும் 

தேவதையென்று

விளிக்கிறீர் ,

மீண்டும் மீண்டும்!

இன்னுமென்ன வரங்கள்

வேண்டும்,

நிரம்பாத

உம் ஆசைக் கோப்பையை

இட்டு நிரப்ப?

நீவிர் மறந்துபோன

அந்தச் சக  பெண்மையின்

விடுதலையேயன்றி!?